Wanneer iemand een Baskische taart wil kopen in Baskenland, adviseren kenners hem vaak om naar Moulin de Bassilour in Bidart te gaan. Door de jaren heen is dit inmiddels onmisbare adres voor liefhebbers van Baskische taarten uitgegroeid tot een echt instituut.
Maar als de heerlijke aroma's van de taarten ons verleiden om door de deur van de Moulin te gaan, (her)ontdekken de klanten ook vele andere smaken: broden, métures, zandkoekjes, maisbroodjes... Het Moulin-team weet hoe ze met de producten moeten werken met behoud van recepten die herinneren aan de smaken van weleer.
Gérard, eigenaar van de zaak, zegt graag dat hier niets veranderd is en wij kunnen het alleen maar met hem eens zijn. Het gebouw vertelt zijn verhaal: de gehouwen stenen, de ruwe randen van de gevel, de machines, alles is harmonieus en rustiek, met materialen van weleer.
Maar ook binnen is er niets veranderd...
Alles staat op zijn plaats, samengebracht om herinneringen op te roepen of te creëren: de duisternis van de machinekamer, het geluid van het water dat onder de molen kabbelt, het stof van de granen die op de molensteen neerstorten, de geur van lekkernijen die bruin worden in de baksteen oven, de textuur van kersenjam die smelt in de mond... De lijst gaat maar door.
Dus we wilden meer weten en het verhaal achter de ansichtkaart en de heerlijke smaken ontdekken, en het geheim van de Inchaurraga-familie ontdekken.
Een verhaal naar grootmoeders recept
De grootmoeder, Joséphine, een molenaar in St Pée sur Nivelle, maakte Baskische taarten voor haar gezin. Ze besloot zich met haar gezin in Bidart en Le Moulin te komen vestigen, meer bepaald om ze te verkopen. Sindsdien is de bekendheid van het recept niet verzwakt, maar in het geheim overgedragen aan een paar leden van volgende generaties, het recept is al die jaren onveranderd gebleven.
Zijn geheim? Het blijft in de juiste maat en koken, maar voor de rest... Alleen Gérard en de familie kennen het geheim. Gérard komt elke ochtend eerst om de basis klaar te maken, daarna volgen zijn vakmensen het recept nauwkeurig om de hoeveelheden af te meten, voordat ze overgaan tot het maken en vervolgens koken in de steenoven. Ook de andere specialiteiten van de molen worden door het team zorgvuldig bereid en in dezelfde oven bruingebakken.
En omdat we meer wilden weten, gingen we ze ontmoeten.
Ontmoeting met Gérard Lhuillier
Waar kwam uw passie en uw verlangen om er uw carrière van te maken vandaan?
In de eerste plaats houd ik van de molen, van dit gebouw, van wat het voortbrengt, deze plek geeft mij een goed gevoel. Ik wilde altijd dat deze plek uniek en gezinsvriendelijk zou blijven. En dan ga ik je iets vertellen... Ik ben een grote foodie en ik ben gepassioneerd door Baskische cake. Dus het combineren van al deze dingen om een levensproject te maken leek mij nogal coherent.
Heeft u een bijzondere herinnering om te delen?
In de molen woonde de familie Inchaurraga, de kamer naast de huidige bakkerij was eigenlijk de keuken waar iedereen samenkwam en ter plekke at. We waren nooit alleen, er was bezoek, er kwamen mensen langs... er kwamen voortdurend klanten langs om een Baskische taart op te halen. Dit onderstreepte de dagen, de Moulin heeft altijd deze roeping gehad: mensen verwelkomen.
Je gebruikt alleen traditionele recepten, waar komt deze wens om de smaken van weleer te behouden vandaan?
Het recept van Joséphine is een onveranderlijk recept... Dit is waar klanten naar op zoek zijn, ze komen DEZE Baskische taart kopen, HAAR Baskische taart gemaakt met producten van de boerderij van weleer. Onze wens is om op ambachtelijke productie te blijven, we willen geen andere verkooppunten, het is tenslotte een zelfgemaakte productie, en die blijft thuis!
En dan, zoals ik vaak tegen klanten zeg... “Als het op is, moet je morgen terug komen!
En misschien is dat ook wel het recept voor succes?
Dat is vooral hoe wij werken, de klanten begrijpen het en dan is het ons handelsmerk, het wordt hier geproduceerd, hier te koop, we ontmoeten onze klanten, we kennen ze, herkennen ze, we houden ook van de nabijheid daar.
En dan is er nog de trots op de creatie van onze producten die uiteindelijk uniek zijn: dit is de essentie van vakmanschap.
Wat als we u vragen de best verkochte gebakjes te rangschikken?
Baskische slagroomtaart, zandkoekjes en brood. Vooral het anijsbrood…
Je moet weten dat het brood destijds in de kerstperiode werd gemaakt en dat het vanwege de kosten van de anijs een heel duur gebakje was, het was een “feestelijk” product dat alleen bij gelegenheden werd gegeten. Maar toen ging deze traditie verloren... Wat een minder aangename herinnering achterliet voor gezinnen, maïsmeel dat hen herinnerde aan tijden van oorlog en hongersnood. Het product had echt zijn waarde verloren. Tegenwoordig zijn wij de enigen die het recept blijven maken, en sommige klanten komen alleen daarvoor.
En wij weten er meer dan één!!
Eén ding is zeker, ook al is het geheim nog steeds niet onthuld, we weten al iets meer over wat deze plek vol verhalen nog unieker maakt. We blijven de rode deur passeren, zien hoe de korrel van de grote rode Baskische maïs op de molensteen wordt verpletterd om een zoete bloem te maken, we stoppen na een paar korte stappen om te zien hoe het water van het kanaal onder het wiel trilt en naar binnen kwijlt voor de kraam met taarten, zandkoekjes en ouderwetse broden.
Jij ook ? Laat jij je verleiden door de ervaring?
