Harrerako atetik pasatzen zarenean, ez dago dudarik, jadanik ongi etorria sentitzen zara norbaiten etxean. Irribarrean berotasuna eta begirada solidarioa, onik heldu gara Ur Onea kanpina Pantxika Goya eta bere anaia Rogerren eskutik.
Hamarkada gutxitan, Marie & Joseph-en baserriko kanpina, haien gurasoen, benetako kalitatezko kanpoko hotel-establezimendu bihurtu da, ezinbestekoak mantenduz: berotasuna eta hurbiltasuna gidalerro gisa..
Ur Onea 3* Campingeko jabe eta zuzendari Pantxika Goyarekin bilera.
Goya familian, etxera harrera egitea DNAren parte da, ezin hobeto gorpuzten du Pantxikak, hirukotearen ahizpa gazteak. Marie & Joseph gurasoen baserrian hazi zen. Garai hartako bidartar askok bezala, garai batean deitzen zieten “udako bisitariak” hartzeko apartamentu txiki bat jarri zuten. Askotan etortzen ziren Frantziako beste puntatik, bertatik pasatzen ziren ia hilabetez bertan bizilekua hartu zutenak, euskal kostaldearen onurez gozatzera. Euskal Herrian turismoaren boomaren hasiera izan zen.
Orduan etxaldea txikitu zen kanpin-oihalezko eremu eder bati lekua egiteko, eta pixkanaka Ur Onea baserria beste aberastasun bateko lur emankor bat bilakatu zen: oporretako bilerarena.
Pantxika, esan dezakegun gutxiena da zure taldearekin bide luzea egin duzula ia 30 urtez? Esaiguzu pixka bat.
Ikasketak amaitu ondoren familiako enpresan sartu nintzen, garai hartan lanbide-arlo ezberdinen artean zalantzak nengoen eta gero oso azkar itzuli nintzen nire lehen maitasunera: udatiarrei Ur Oneako gure etxera harrera egitea.
Hasieran biak uztartzea pentsatu nuen, garai hartan oraindik beste lanbide bat zen eta gero... Azkar konturatu nintzen gauzak ondo egin nahi bazituen ez zela bideragarria.
Beraz, nire anaiak eta biok pauso handia ematea eta benetan hastea aukeratu genuen: 96an, 10 urtez kanpina sortu ondoren, bere edukiera bikoiztu eta 285 zelaietara igotzea erabaki genuen. Turismoa gorakada zegoen eta harago joan nahi genuen.
Eta establezimendua gaur egun dagoen bezala ikusten dugunean bere etxe mugikorrekin, ur-eremuarekin, kalitatezko ekipamenduekin, helburua bete dela esan dezakegu!
Bistakoa da atzerako ispilura begiratzen dugunean, bide luzea egin dugula ikusten dugula! Pena da, ez dugu argazki nahikorik atera bilakaera ilustratzeko baina benetan turismoaren joerak eta bezeroen itxaropenak denboran zehar jarraitu ditugu. Lan zirraragarria dugu, kontaktu-lana asko eboluzionatzen duena eta geure burua zalantzan jartzera ahalbidetzen eta askotan behartzen gaituena.
Nerabe begiekin gurasoen lorategiaren hondoan begiratzen nuen kanpinetik urrun gaude. Egun beraiek dira adeitasun eta laguntza handiz begiratzen gaituztenak, badakitelako establezimenduaren azpiegiturak izan arren ezinbestekoak gorde ditugula: giza harremanak eta familiako kanpin espiritua.
"Gure negozio nagusian zentratu nahi dugu, hau da: bezeroei harrera egitea eta gure establezimenduan egonaldi arrakastatsua bermatzea"
![Pantxika Goya]()
Eta nola handitu establezimendu baten eta bere bezeroen harrera ahalmena balore horiek mantenduz?
Gure lehentasunak aukeratzen ditugu eta bihotzarekin lan egiten dugu. Ausarta dirudi horrela esatea, baina beti egin dugu hautuak bide horri eusteko eta aukeratu dugun nitxoa mantentzeko. Ez da nitxorik errazena, giza eskalako kanpin bat nahi genuen, independenteak izaten jarraitu genuen, kudeaketa sinplifikatuago batera eraman zitezkeen sirena batzuei aurre egin genien, baina gure baloreei estuegi eutsi diegu. Kontzesioak egin behar izan genituen. Esaterako, jada ez dugu kanpineko jatetxea kudeatzen, konplikatuegia bihurtzen ari zen, nahikoa dugu zuzendaritza orokorrean, cateringa ez da gure lana horregatik eskuordetu genuen zati hau.
Gure negozio nagusian zentratu nahi dugu, hau da: bezeroak harrera egitea eta gure establezimenduan egonaldi arrakastatsua bermatzea. Gure taldean oinarritzen gara aurrera egiteko, hori gabe ez gara asko, talde batua izateari garrantzi handia ematen diogu, garai onetan eta garai zailagoetan, garrantzitsua da.
Zure taldeaz hitz egitean, jendea erakartzen hasi behar da!
Bai, denborarekin ere zabaldu egin behar da! Langile finkoen artean, sasoiko langileen eta gero hamarkada luzez zintzo lan egin dugun bazkideen artean. Turismoaren lanbideak eboluzionatzen ari dira, askoren moduan ikusten dugu ez dela beti erraza izaten langile berriak kontratatzea, batez ere benetan pertsona, kanpinaren bizia eman dezaketen arimen bila gabiltzalako, transmititu. Oso lotura sendoak sortzen ditugu gure bezeroekin, familiak ikusten ditugu, urtero elkartzen gara berriro, haurrak hazten dira, gurekin oporretan izandako pasadizoak bizitza osorako grabatuta geratuko diren pasadizoak dira batzuetan, aberastasun izugarria da nonbait ekarpena egitea. hau guztia.
Oso polita da hori! Bezeroei eta kalitateari garrantzia ematen diegu. Hasiera-hasieratik leial izan naiz Camping Qualité zigiluari, sarearen nozio hau gustatzen zait, taldeak profesionalizatzeko, eraginkortasunean irabazteko eta gure bezeroentzako zerbitzuen kalitate ezin hobea bermatzeko aukera ematen diguna. Azken urteotan benetako birkokapen lana egin da etiketaren aldetik eta oso dimentsio interesgarria hartzen ari da bezeroekiko harremanen kudeaketan, eta benetan erakartzen nau.
« Esan nahi dut gurekin bezeroak familiak direla, istorioak eta ez erreserba zenbakiak. Eta ez dugu zalantzarik azpimarratzeko... »
![Pantxika Goya]()
Bai eta gero alderdi ekologikoa eta ingurumena ere bada etiketa honek behatzen duen elementuetako bat.
Izan ere, gure jardueraren zati garrantzitsu bat da, baina baita gure eguneroko bizitzaren oro har. Bezeroek kontuz ibiltzen dira alderdi honekin, hori normala da, baina guztiok ere badugu zentzua eta kontzientzia ekologikoa. Eboluzionatu dugun ingurunea behatzen dugunean, ozeanoaren eta mendien artean, ibai batetik eta nekazaritza-ingurune batetik bestera, oraindik ere logikoa da praktika onak martxan jartzea hura errespetatzeko eta gure baliabideak zaintzeko.
Transmisioa ere azpimarratzen dugu, adibidez, gure ur-eremua kontrolatzen duten sorosleei Ozeanoarekiko duten zaletasunaz, kostaldeko erreskateaz, batzuetan surfaz hitz egiteko eskatzen diegu, Euskal Herrian “hondartza” baino askoz gehiago dagoela erakusteko. itsasoaren inguruan benetako tokiko kultura dago, bere kontserbazioa eta bere alde ezustekoa.
Amaitu baino lehen, esan al diguzu zein den urteko sasoirik onena kanpinerako?
Hainbat dira baina bat gogoratu behar badugu: arratsaldeetan izaten da. Denak nahasten, ondo pasatzen, lagunekin eta familiarekin barre egiten eta lasaitzen ikusten dituzunean, poz hutsa da benetan. Hor gaude eta geure buruari esaten diogu benetan parte hartzen ari garela zerbait indartsu batean, eta egin duguna, ba, ez dagoela hain txarra.
Urte guzti hauetako mila pasadizo ditut kanpinetan, barregarrienetatik politenetara, barregarri batzuk, hunkigarriak beste batzuk.
Badaude gurasoak nerabezaroan ezagutzen genituen familiak eta orain seme-alabekin etortzen direnak, oso pozgarria da.
Laburbiltzen dugunean, benetan etxeko unerik onenak osatzen dituzten gauza sinpleenak dira: partekatutako zoriona, elkarretaratzeak, topaketak.
Hainbeste espero dugu jokabide honetan luzaroan jarraitu ahal izatea...Apaltasunez, partekatuz eta adeitasunez lan eginez...
Nolanahi ere, konpromisoa hartu dugu!
